De vogeltjes fluiten, en de kerstboom staat!

En daar zit ik dan…
Op de bank, met een dekentje, kijkend naar mijn kitscherige kerstboom die vrolijk aan het knipperen is, met een kerstmuziekje op. In China, wel te verstaan...

Het is een gek idee, nu die gezellige kerst tijd eraan zit te komen, zo ver weg, niet de gezellige kaarsjes in huis, top2000 op en als je met de hond ’s avonds een rondje loopt alle gezelligheid en kerstbomen in de warme huiskamers.
Maar het is natuurlijk ook een hele aparte ervaring! Kerst en oud en nieuw in Shanghai te vieren! Gek genoeg zie ik op straat steeds meer kerst-achtige dingen verschijnen, zoals grote kerstbomen bij shopping-malls en af en toe een verdwaalde chinees met een kerst muts op.
Het is leuk om te zien, hoe zo’n ander land zich ook klaar aan het maken is voor deze periode. Ik weet eerlijk gezegd niet of de Chinezen überhaupt echt kerst vieren, of wat het voor ze betekend.
Mijn huisgenootje Michelle is druk bezig geweest om onze kerstboom te versieren, met zelfs nep cadeautjes eronder! Dus de kerstsfeer die we zo miste, hebben we daarmee toch in huis gehaald.
Het weer hier in Shanghai is heel erg raar, de ene dag is het 18 graden, de andere dag is het weer 5 graden.. De laatste dagen hadden we veel regen, lekker van die oer-Hollandse, druilerige dagen.
Misschien valt het jullie op, dat ik wel erg veel met Nederland aan het vergelijken ben.. maar misschien komt dat weer omdat ik al bijna 2 weken ziek thuis zit. Vorige week had ik een flinke griep te pakken, en afgelopen zaterdag ging deze griep over in een hardnekkige keelonsteking. Gister ben ik naar de dokter geweest, en die heeft mij een antibiotica kuur gegeven, die nog niet echt aan lijkt te slaan. Tot het eind van die kuur moet ik binnen blijven en rustig aan doen. Dus vandaar, dat ik vandaag met een dekentje op de bank zit te dromen over kerst en gezelligheid. Maar, die kerst en gezelligheid gaat eraan komen!
Komende zondag komen Kees en Marriet al! We hebben voor de kerstavond en eerste kerstdag al leuke dingen gepland, en ik heb een mooi zwart jurkje laten maken op de fabric market. Ik kijk er naar uit om gezellig de feestdagen door te brengen met hen!

Jullie begrijpen vast dat ik de laatste weken niet uit ben geweest, maar dat wil niet zeggen dat ik niks meer heb meegemaakt… want in Shanghai, kan je elke dag wat meemaken!

Afgelopen weekend ben ik zaterdag toch even naar de fabric market geweest om mijn winterjas, een colbertje en mijn gala jurkje op te halen. Toen ik bij de stand kwam waar ze mijn colbertje hebben gemaakt, zag ik een heel klein, gek beestje op de grond zitten. Er stonden wat mensen omheen, maar toen ze me vertelden dat het een echt hondje was.. kon ik het niet geloven. Hoe het beestje liep, hoe hij bleef staan.. nee, dit kon geen puppy zijn!
De andere mensen gingen weg, en ik bleef daar verbaasd staan. Het meisje die daar werkte vertelde me dat ze dit hondje een paar dagen terug had gekocht buiten op straat. Jullie zullen het niet geloven (dat duurde bij mij immers ook aantal minuten), maar het kleine, arme beestje was geverfd in een tijgerprint! Vandaar dat ik in eerste instantie dacht dat hij nep was. Ik denk dat het hondje een week, of 2 weken oud was.. niet ouder. Ik begon mij steeds bozer te maken, en had het hondje opgepakt. Het bleef roerloos op mijn handen zitten, voor zich uit kijken. Er zat echt geen leven in het beestje. Ik begon een hele preek dat hij eten nodig had, en drinken, en dat hij niet gezond was.. Ze stond daar maar een beetje te lachen, ze wist het ook niet zei ze.. Ze had een worst gekocht maar dat at hij niet op.. nee natuurlijk eet een hondje van 2 weken geen worst! Die moet nog bij zijn moeder zijn, en melk drinken! Ik zei haar dat ze hem water moest geven, hij was zoo zielig! En wat het antwoord daarop was? Tja, honden in Shanghai krijgen alleen ‘s avonds drinken… Ok, toen knapte er wat bij mij! Ik vroeg haar wat ze dronk op een dag… wat ze at op een dag…
Maarja… dat had allemaal natuurlijk geen effect. Ik denk dat veel chinezen er (nog) niet aan toe zijn om huisdieren te hebben of in ieder geval een pup op te voeden (in dit geval in leven houden). Het zielige was dat het hondje in een plastic zak zat de hele dag, want ze wist ook niet waar ze hem moest laten. Ze had het hondje voor 100 RMB (ongeveer 12 euro) gekocht op straat!! Het was duidelijk dat het hondje het niet gaat overleven.. dat heb ik haar ook gezegd.. Na al mijn ‘gezeur’ over dat het hondje eten en drinken nodig had… keek ze me aan, ik stond daar met het beestje in mijn armen, en vroeg me of ik hem mee wilde nemen.. omdat ze er niet voor kon zorgen. Nee, bedenkt dat eerder! Stomme ***!
Ik denk, als ik daar nog 5 minuten langer had gestaan, had ik het arme hondje nog meegenomen ook. Even heb ik eraan gedacht om het hondje naar een dierenarts te brengen en hem een spuitje te laten geven. Ik heb het niet gedaan, geen idee waarom niet. Komende zaterdag moet ik er weer heen, dan ga ik toch even kijken hoe het met het hondje gaat. Maar eerlijk gezegd vrees ik het ergste..

En ja, het is mij nu ook overkomen… dat ik wakker werd, met mijn kleren aan op bed, helemaal van de wereld.. Het grappige was, dat ik wakker werd met het idee dat ik thuis was… waar ben ik? Ik hoor vogeltjes fluiten!? Dat kan toch niet in Shanghai? Maar een paar seconden later besefte ik me, dat ik wel in shanghai was… en die schattige vogeltjes? Tja, dat waren de irritante scooter alarmen buiten! Ja, het was gezellig de avond daarvoor.. haha! Dat is vast iedereen weleens overkomen hoop ik, haha! Maar die vogeltjes, daar kan ik nu nog steeds om lachen..


Er zijn ook van die kleine momentjes, die zo speciaal zijn!
Ik zat een aantal weken terug met Michelle in een taxi naar huis, en ineens kwam het nummer ‘Hotel California’ op de radio. Iets wat je hier toch niet snel hoort! Wij roepen tegen de taxi chauffeur, dat hij het volume harder moest zetten! En dat ging niet zo’n beetje hard, haha! Dat was echt weer zo’n kippenvel momentje. Daar zit je dan, in een taxi in Shanghai, keihard mee te zingen op Hotel California. Tja, het zijn de kleine dingen die het leven zo leuk maken!

Ook was er laatst een ‘Frikandellen Party’ bij een vriendin van mijn nicht. Jaja, heerlijke frikandellen en frietjes! Daar was ik wel aan toe hoor, haha! Na zoveel rijst en chinees eten.

De laatste tijd zijn er erg veel bedelaars en zwervers in Shanghai. Ik hoorde dat ze alle dakloze mensen hebben opgepakt vlak voor de Expo begon, en die zijn nu dus weer vrij, nu de Expo is afgelopen! Je merkt wel dat het anders is na de Expo. Er is ook weer veel smog, tijdens de expo heb ik daar weinig van gezien, ze hadden alle fabrieken dichtgegooid, en die draaien nu natuurlijk weer op volle toeren.
Over de dakloze mensen, er wordt aardig veel gebedeld, ook in de metro af en toe..
Vlakbij mijn werk is een soort van opvang ruimte waar wat dakloze mensen kunnen slapen, daar loop ik elke dag langs. Ik heb weinig last van de mensen hoor, want zodra je nee zegt, zijn ze meestal ook weg. Maar 1 keer had ik eten gehaald bij de chinees onder mijn kantoor, een bak rijst en een bak boontjes met rode pepers, en ik liep met mijn tasje met eten naar de metro. Het is ongeveer 10 minuten lopen naar de metro, en bij het eerste kruispunt kwam er een zwerver naar me toe ‘gerend’ (hij was aardig mank) en wilde mijn tasje afpakken. Ik moest daar eigenlijk heel erg om lachen, en hield het tasje bij hem vandaan en liep door. Ik had vrij hard mijn muziek opstaan, dus ik hoorde hem niet roepen.. maar toen ik achter me keek, zag ik dat hij achter me aan aan het ‘rennen’ was. Ik kreeg zo’n stuip, en ik moest zo hard lachen.. ik ging steeds sneller lopen, en hij deed zoveel moeite om bij mij te komen. Ik wilde niet gaan rennen, dat vond ik ook weer zo overdreven, dus ik lopen lopen lopen… En ik kreeg zoo erg de slappe lach, elke keer als ik achterom keek, was hij ietsje verder weg, maar hij bleef rennen! Bij het volgende kruispunt stond het stoplicht op rood, ik kreeg weer een lachstuip.. je kent dat wel, als je tikkertje doet, dat je zo moet lachen van de adrenaline die je krijgt.. heb me verstopt achter een auto, maar toen hij me zag, ging hij HUP in zijn volle versnelling, achter het tasje met eten aan! .. Wat moet dit er vreselijk komisch uit hebben gezien. Ik lachend en heel hard lopend, die man kreupel rennend achter mij aan… Als ik was gestopt, was er ook niks gebeurd hoor, die man was echt niet gevaarlijk ofzo, hij moest ook lachen. Maar toen ik terugdacht aan hoe het eruit had gezien, tja… ik kan er nog steeds om lachen! Haha!
Het is hier nu 18.00, en de stad is alweer mooi verlicht zo in het donker. Vanmiddag stond ik op van de bank om wat drinken te pakken, en zag ik tot mijn grote grote verbazing … dat Shanghai helemaal wit is!! Toen ik op internet keek, zag ik dat de gevoelstemperatuur -7 is. Maar… morgen kan het weer 9 graden zijn! Dat gekke weer hier, je weet het nooit.

Nu met de witte daken buiten, de kerstboom, mijn kerstmuziekje, met een dekentje op de bank… ja, ik krijg al wel een beetje een kerst gevoel ! En ik moet zeggen, ik heb er zin in, de feestdagen! Eerst nog even de antibiotica zijn werk laten doen, en laat dan de feestdagen en gezelligheid maar komen! Ik ben er klaar voor =)


Veel liefs en een dikke kerst knuffel vanuit het vandaag ook koude Shanghai.

Zai Jian!


P.S. Foto’s van het hondje en de mooie kerstboom staan op mijn Flickr account, zie deze link:

http://www.flickr.com/photos/55750234@N05/